Δράσεις της Διακυβέρνησης.

(Σημεία ομιλίας του Πρωθυπουργού στην συνεδρίαση του Ελλην. Κοινοβουλίου, 2-4-2009)

Με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση προωθούν το σχέδιο νόμου που παρέχει στους Έλληνες του εξωτερικού το δικαίωμα ψήφου για τις εθνικές εκλογές.

Η ρύθμιση του δικαιώματος ψήφου των εκτός επικρατείας Ελλήνων εκλογέων, αποτελεί εθνικό χρέος. Δεν μπορεί να εμπλέκεται στη δίνη μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Ο Ελληνισμός της διασποράς αποτελεί εθνικό κεφάλαιο στην ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του έθνους.

Η Βουλή των Ελλήνων, όλα τα κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις, καλούμαστε να αποδείξουμε ότι οι δεσμεύσεις μας προς τους απανταχού Έλληνες δεν αναβάλλονται, ούτε θυσιάζονται στο βωμό κομματικών επιδιώξεων.

Έστω και την ύστατη στιγμή λοιπόν, θα πρέπει να υπάρξει μια στοιχειώδης αίσθηση υπευθυνότητας και εθνικού χρέους, από όλους. Ιδιαίτερα από το ΠΑΣΟΚ.

Η Νέα Δημοκρατία επέδειξε διαχρονικά συνέπεια στις αρχές του Κοινοβουλευτισμού και σεβασμό στη Δημοκρατία. Συμπράξαμε στη Συνταγματική Αναθεώρηση του 2001, ενώ το ΠΑΣΟΚ αποχώρησε από τη Βουλή στην τελευταία Αναθεώρηση. Επέλεξε τη φυγή, γυρίζοντας την πλάτη στο μέλλον των Ελλήνων.

Το ΠΑΣΟΚ επιδεικνύει στείρα άρνηση απέναντι σε κάθε θεσμική πρωτοβουλία που αφορά στο συλλογικό και το εθνικό συμφέρον. Δεν χωρά σε εθνικές υποθέσεις η μίζερη και συνάμα αλαζονική άποψή του, ότι «είτε θα γίνουν όλα όπως τα θέλει, είτε δεν θα γίνει τίποτα».

Ο εκβιασμός αυτός δεν αφορά την Κυβέρνηση, αλλά τον οικουμενικό Ελληνισμό.

Θα επιμείνει σε αυτή την εθνικά επιζήμια τακτική του; Θα συνεχίσει να καθιστά αδύνατη κάθε θεσμική πρωτοβουλία που απαιτεί συναίνεση; Θα επιμείνει στη μονότονη άρνηση, ακόμη και για ένα νομοσχέδιο μείζονος εθνικής σημασίας;

Η θετική ψήφος στο νομοσχέδιο για την ψήφο των Αποδήμων, δυναμώνει τον Ελληνισμό. Είναι ιστορικό χρέος, κοινή συνταγματική δέσμευση, υποχρέωση στους απανταχού Έλληνες.

Δεν δικαιούμαστε να γυρίσουμε την πλάτη στον οικουμενικό Ελληνισμό , δεν δικαιούμαστε να πούμε πως ούτε καν σε αυτό δεν συμφωνούμε.

Ο νόμος αυτός είναι το «αμόνι» στο οποίο δοκιμάζονται η αξιοπιστία, η συνέπεια, η συναίσθηση ευθύνης του καθενός. Είναι ιστορική υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων.