Προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: Λύση ή Αυτοχειρία;

Η απόφαση για προσφυγή στο μηχανισμό του ΔΝΤ φαίνεται ότι είναι ειλημμένη. Η επιστολή άλλωστε του κ. Παπακωνσταντίνου προλειαίνει το έδαφος για τη τελική ανακοίνωση. Εν τω μεταξύ, και εν μέσω ασφυκτικών πιέσεων στην αγορά ομολόγων, τα κυβερνητικά στελέχη αναλώνονται στην οργάνωση της επικοινωνιακής τακτικής για το πώς θα παρουσιαστεί η επώδυνη λύση. Μάλιστα, εμφανίζουν την προσφυγή στο ΔΝΤ ως εναλλακτικό δρόμο φθηνού δανεισμού για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη της οικονομικής κρίσης, λησμονώντας ότι εκτός από το επιτόκιο, εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι οι όροι του δανείου.

H κρίση ελλείμματος μετατράπηκε σε κρίση δανεισμού.

· - Η αχαλίνωτη εκτίναξη των spreads ήταν στην πραγματικότητα η τιμωρία των αγορών .

· - Όχι μόνο δεν πήραμε μέτρα ανάπτυξης για να κινηθεί η αγορά, αλλά καταφέραμε πλήγματα και στους πλέον κρίσιμους παραγωγικούς τομείς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάργηση των Υπουργείων Εμπορικής Ναυτιλίας και Τουρισμού!

· Τώρα αναζητάμε τη σωτηρία στις εντολές των ξένων οργανισμών, μη αναλογιζόμενη τις ευθύνες από την αποδοχή των προϋποθέσεων συνεργασίας μαζί τους. Μια ματιά στην εμπειρία της Ουγγαρίας, της Λετονίας και της Ρουμανίας θα μπορούσε να μας διδάξει πολλά. Κι όμως, ακόμη και την ύστατη στιγμή υπάρχει εναλλακτικός δρόμος: να ξεπεράσουμε την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις.